Mijn foto
Mijn naam is Mirjam, geboren in 1953 en al jaren wonend met mijn man Hans in de Flevopolder. Dochter en zoon zijn al een poosje het huis uit. Inmiddels zijn wij de Opa en Oma van drie prachtige kleindochters die we, als we de kans krijgen, heerlijk verwennen. Sinds november 2014 ben ik met pré pensioen. In de zomermaanden zijn we vaak te vinden in ons "zomerverblijf" in de Vendee. Heerlijk in de zon en genieten van alles wat er zoal te doen is op onze camping. Dat kan zomaar van alles zijn, potje jeu de boule, zwemmen, kletsen, fietsen en natuurlijk een wijntje! Sinds 2009 ben ik me bezig gaan houden met quilten. Heb een basiscursus gedaan en ben er helemaal aan verslingerd geraakt. Borduren, breien en haken doe ik ook graag. Kortom, ik ben met van alles en nog wat bezig!

zondag 25 december 2011

de schapen in de stal in de stal

Dit verhaal is een lang verhaal en ik heb altijd gedacht dat het een "never ending story" zou worden maar niets is minder waar. Het begon ermee dat toen onze kinderen een beetje de prépuberleeftijd gingen krijgen, ze zo lekker dwars gingen liggen. Alle tradities moesten overboord, ouderwets, niet meer van deze tijd en dat stalletje onder de kerstboom was ook flauwekul. Nu ben ik, roomskatholiek opgevoed en ook al zit ik niet meer wekelijks in de kerk, er zijn toch wel dingen die je de rest van je leven met je meeneemt en niet meer kwijt raakt en één van die dingen is toch wel Kerst en het Kerstverhaal. Het stalletje wat al bijna 38 jaar onder onze boom staat is mij/ons zeer dierbaar. Dus...als er dan een zoon en dochter roepen dat de schapen, die toch dichtbij het Kindje moeten staan, naar de televisie willen kijken dan roep je als Moeder toch: afblijven, met jullie tengels uit die stal!!! Toch?
Maar niks hoor, jaar op jaar waren alle schapen omgedraaid in de stal richting tv. En jaar op jaar draaiden wij het zaakje dan weer om. We hebben van alles geprobeerd, schapen met dubbelzijdig plakband vastgeplakt op de stalvloer, ze verstopt onder het stro, ze gewoon niet neergezet, ze op vakantie gestuurd en een prachtige kaart met strand en zee in de stal gezet. Het mocht allemaal niet baten, in november begonnen onze kinderen al de boel op te stoken. Ga je de schapen nou eindelijk eens voor de tv zetten mam?
Gisteren 24 december 2011 kwam dan toch onze bijna 30 jarige zoon met een heuse tv voor de schapen. (Zie foto). Ik heb het opgegeven, kon er alleen maar verschrikkelijk om lachen. Ze hebbben gewonnen de kinderen én de schapen. En..ik geef me graag gewonnen, we verzinnen wel weer wat anders waar we heerlijk over kunnen kibbbelen!!

2 opmerkingen:

  1. Als hij je nu gewoon eens verrijkt had met een tablet pc, hadden de schaapjes nu lol en jij straks wanneer die beesten weer naar zolder zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wel zo energy zuinig zo. Als de schapen zich maar niet gaan vervelen met steeds hetzelfde "beeld".

    BeantwoordenVerwijderen