Mijn foto
Mijn naam is Mirjam, geboren in 1953 en al jaren wonend met mijn man Hans in de Flevopolder. Dochter en zoon zijn al een poosje het huis uit. Inmiddels zijn wij de Opa en Oma van drie prachtige kleindochters die we, als we de kans krijgen, heerlijk verwennen. Sinds november 2014 ben ik met pré pensioen. In de zomermaanden zijn we vaak te vinden in ons "zomerverblijf" in de Vendee. Heerlijk in de zon en genieten van alles wat er zoal te doen is op onze camping. Dat kan zomaar van alles zijn, potje jeu de boule, zwemmen, kletsen, fietsen en natuurlijk een wijntje! Sinds 2009 ben ik me bezig gaan houden met quilten. Heb een basiscursus gedaan en ben er helemaal aan verslingerd geraakt. Borduren, breien en haken doe ik ook graag. Kortom, ik ben met van alles en nog wat bezig!

zondag 29 januari 2012

klok van Oma

Elke week wil ik minstens één keer in mijn blog wat kwijt aan jullie. Veel quiltverhalen heb ik momenteel niet. Verheug me mateloos op de workshop op 12 maart. Dan krijg ik een lesje in "versneden bloemen" Ben heel erg benieuwd, weer nieuwe technieken, wel een quilt voor op de naaimachine. Ben nog een beetje zoekende naar een project met de hand. Op vakantie moet ik toch echt wat te prutsen hebben anders word ik gek. Paperpiecing heeft toch wel echt mijn voorkeur en patronen zat, maar kiezen is lastig voor mij. Twijfelen over hele kleine dingen/kleuren en dan ineens ben ik het zat en neem ik een beslisssing waarvan ik dan vervolgens me wel weer afvraag of het de goede keus was, zucht......



De klok van oma was ook nog een heel avontuur. Eind november is de pendule van het dressoir gevallen. Vraag niet hoe of wat, want dat is niet verstandig!!! Feit is dat de klok ter aarde is gestort en heel zielig hoorden we bing, bing, tik, tik, rammel, rammel en toen doodse stilte. Verslagen keken we elkaar aan, het zal toch niet zo zijn dat de klok van Oma voor eeuwig zou zwijgen?
Vanaf het moment dat ik als 8-jarige bij Oma in Hillegom mocht logeren wist ik dat als de klok 8 uur sloeg ik bij Oma in bed mocht kruipen. Stilletjes lag ik dan te tellen, een, twee, drie.....acht, Yes, dan trok ik een sprintje over het koude zeil om vervolgens in een warm bedje te duiken.
Dat soort herinneringen, gekleurd of niet gekleurd, neem je de rest van je leven met je mee en flitst door je heen op de momenten die je daaraan doen terugdenken. Maar ik dwaal af, op Oudejaarsdag hebben het zielige hoopje klok naar een klokkenmaker in Hilversum gebracht en sinds gisteren prijkt hij weer op ons dressoir. Hij tikt gezelliger dan ooit en ook de Bim, Bam klinkt zoals ik mij herinner. Over de rekening moeten we ook maar zwijgen maar wat kun je dan blij zijn dat zo'n klok het weer doet!!!!!

3 opmerkingen:

  1. Nel van der Horst29 januari 2012 om 13:56

    Ja Mirjam het is nog steeds:
    Zoals het klokje thuis tikt tikt het nergens!
    De klok ziet er weer tiptop uit.
    Ik hoop dat je er nog heel lang van kan genieten met al die mooie herinneringen.
    Groeten van Nel

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gelukkig tikt oma's klok weer. Geniet van het geluid en de herinneringen.
    Hoe gaat het met het scharenetuitje? Ben je al begonnen?
    Groetjes Janien

    BeantwoordenVerwijderen
  3. fijn dat de klok het weer doet, hier heb ik ook 2 van die oude klokken, een kleine koekoeksklok van mijn schoonouders en een hele oude schoolklok van mijn oouders. Ik ben er ook erg aan gehecht.

    BeantwoordenVerwijderen