Kerstschaap

Een aantal van mijn bloglezers kennen het verhaal van de schapen in de stal al lang, het is net een soapserie en iedere Kerst wordt er een nieuw avontuur aan gebreid.

In het kort even samengevat: DS bedacht in zijn puberteit dat de schapen in onze Kerststal eigenlijk heel zielig waren. Het hele jaar moesten ze in de blauwe doos achter het luik op zolder liggen en mochten 3 weken in de Kerststal staan. En als daar nou nog wat leuks te zien was? Hij vond het niks, nee, die schapen die moesten televisie kijken. Dus de schaapjes werden omgedraaid richting tv. DD deed dapper mee in het hele verhaal. Ouders versus kinderen, zo werkt dat. Wij draaiden de schaapjes dan net zo hard weer om. Dit kabbelde zo een aantal jaar door totdat ze uit huis gingen. Het eerste jaar hebben we de schapen met dubbelzijdig plakband vastgeplakt. Konden ze niet worden omgedraaid. Hilariteit bij de kinderen maar toen gingen ze echt los en van alles verzinnen.

We hebben de schapen zelfs met vakantie gestuurd, ansichtkaart in de Kerststal gezet. Wat we allemaal niet bedacht hebben willen jullie niet weten, de gekste toeren hebben we uitgehaald.

Twee jaar geleden haalde ik de beroemde blauwe doos tevoorschijn zo half december. Alle figuurtjes op hun plekje maar waar zijn de SCHAPEN? Doos op zijn kop, we keken elkaar aan en het daagde onmiddellijk, DE KINDEREN! Wel pot.............
Maar hoe en wanneer heeft dat geboefte daar kans toe gezien? Jawel, vast en zeker toen we begin december  in Berlijn zaten. Zelfs de buren zaten in het complot, het moet toch niet gekker worden. Dezelfde avond kwam er een dreigende email van het Schapenbevrijdingsfront. Als we niet zouden beloven dat we de schaapjes mee op vakantie naar Frankrijk namen voor hun broodnodige vertier kregen we ze niet terug. Na wat heen en weer gemail en gedreig van beide kanten gingen we overstag. Ik heb zelfs reistasjes zitten haken, hoe gek kun je wezen.

Maar laten we eerlijk zijn, uiteindelijk is dit ook gewoon leuk. Het is inmiddels zo'n rare Kersttraditie geworden en nu gaan ook de kleinkinderen meedoen. Op woensdag voor Kerst waren de dames hier om Kerstukjes te maken en ik zag even het ogenspel tussen moeder en dochters richting de schapen die weer vredig in hun stal zaten. Toen ik 's avonds even goed keek zag ik het al, er was er één weg.

Die hebben we gisteren weer terug veroverd. Toen ik aan DD vroeg waar mijn lieve schaapje was zwaaide ze triomfantelijk met het beestje in de lucht en zette het, buiten mijn bereik, weg. Maar ja, ze was natuurlijk wel gastvrouw en in het begin sleepte ze schaapje mee richting keuken en aanrecht maar ik voelde al dat ze dat niet kon volhouden. Dus in een oogwenk was schaapje terug bij de rechtmatige eigenaar. DH zette het schaapje in de auto en daarmee dachten we gewonnen te hebben. Maar we hadden buiten onze bijdehanter zoon gerekend, die joepte de autosleutels. Met 2 kleindochters hangend aan zijn broekriem kon DH nog net voorkomen dat het alsnog mis ging. We hebben het weer gered voor 2016!

Nou, is dat een Kerstverhaal of niet, haha! Als jullie mijn blog nu niet meer willen lezen, ik snap het, beetje raar mens!

Nog even een superleuk nieuwtje! Onze zoon gaat trouwen met zijn lieve vriendin Raquel!
Onze dochter in tranen toen ze gisteren  hoorde dat ze (als ze wilde) mocht getuigen op het huwelijk van haar broer, dus het was 2e Kerstdag echt een dag/avond met een lach en een traan.

Rest mij nog jullie allemaal een goede Jaarwisseling te wensen en tot in 2017!

Ik ga heerlijk de komende dagen borduren en de laatste hoekblokken van mijn Rode Quilt doorpitten. Ben druk bezig met een sticherielabel voor de achterkant, onze trouwtekst komt erop. Volgende keer foto!

Liefs, Mirjam